Mistrzowie Hung Gar Kung Fu

Większość informacji o życiu Mistrzów Hung Gar pochodzi z przekazów ustnych z pokolenia na pokolenie, które z czasem przekształciły się w legendy. Dlatego bardzo trudno mówić jest o niepodważalnych faktach dotyczących ich życia i działalności. Niektóre informacje powtarzają się wielokrotnie w różnych źródłach, włączając w to ustne przekazy samych mistrzów Hung Gar. Wiedza ta przez wszystkie lata była pieczołowicie gromadzona i przekazywana ich uczniom wraz z całym systemem Hung Gar, dlatego można przypuszczać, że te przekazy są najbardziej wiarygodne.

Hung Hee Gung

Hung Hee Gung (Hung Hei Goon / Hung Hei Guan) (1745-1825) naprawdę nazywał się Jyu, był potomkiem księcia Ming Leung z dynastii Ming. Panowanie dynastii Ming (1368-1644) zostało zakończone przez Mandżurów, którzy podbili całe Chiny i ustanowili dynastię Ching. Mandżurowie wyzyskiwali lud Chin, co było powodem trudnego życia i niezadowolenia. W wyniku tego powstały liczne organizacje, których celem było usunięcie dynastii Mandżurskiej z Chin.

Z racji swojego pochodzenia Jyu dołączył do rebelii i gdy zaczęło zagrażać mu niebezpieczeństwo udał się do Południowego Klasztoru Shaolin, gdzie przebywało wielu rebeliantów ukrywających się przed władzami mandżurskimi. Jyu zmienił swoje imię na Hung Hai Kwun – na cześć pierwszego cesarza dynastii Ming, który panował pod imieniem „Hungmou”. W klasztorze Shaolin Hung został uczniem przeora świątyni Chee Shin’a. Od niego Hung nauczył się stylu tygrysa i stylu Lohan oraz formy Fok Fu Kuen. W tych latach został zniszczony klasztor Shaolin (około 1768 roku), Hung i część rebeliantów przeżyła atak na świątynie. Po zniszczeniu klasztoru Hung wycofał się z rebelii, poślubił Lau Ying Cheun, która urodziła mu syna Hung Manding’a. W tym czasie Hung pracując jako kupiec herbaciany doskonalił swój styl. W kilka lat później jego żona zmarła. Hung ponownie przystąpił do rebelii, w tym czasie poznał on swoją przyszłą żonę Fong Wing Chung mistrzynię stylu białego żurawia, od niej Hung nauczył się technik żurawia, które później przyłączył do swojego stylu. Poprzez spotkania i wzajemną naukę z innymi mistrzami Kung fu Hung nauczył się technik pozostałych zwierząt oraz technik pięciu elementów. Dzięki temu styl Hung’a stał się doskonalszy, a sam Hung stał się lepszym wojownikiem. Dzięki swoim umiejętnościom Hung pokonał wielu wrogów, czym zyskał sobie sławę i szacunek. Kontynuując działania zmierzające do obalenia dynastii Mandżurskiej Hung podróżował barkami trupy opery chińskiej po perłowej rzece – znanych jako ‚Czerwone Łodzie’. Były one schronieniem dla rebeliantów i jednocześnie miejscem szkolenia.

Luk Ah Choy

Luk Ah Choy był uczniem przeora Gee Sin Sim See w tym samym czasie co Hung Hei Goon. Był potomkiem Mandżurów, miał wielki wkład w rozpowszechnienie systemu Hung Gar. Niektóre źródła podają, że Luk Ah Choy rozpoczął naukę Kung Fu jako młody chłopiec u mistrza Li Bakfu, który nauczył go północnego systemu FA Kuen, Luk Ah Choy stał się ekspertem w tym systemie. U mistrza Gee Sin, Luk Ah Choy trenował przez długi czas. Według jednej z opowieści, kiedy opat Gee Sin usłyszał o szkole prowadzonej przez Hung’a, wysłał tam Luk Ach Choy’a, aby rozwijał swoje umiejętności w Hung Gar oraz aby pomógł Hungowi w prowadzeniu szkoły. Szkoła Hunga była w tym czasie jedną z najbardziej znanych szkół Kung Fu w południowych Chinach. Hung przekazał całą swoją wiedzę dla Luk Ah Choy’a, włącznie z formą Fu Hok Seung Ying Kuen, którą sam stworzył. Luk Ach Choy stał się ekspertem w systemie Hung Gar. Hung wysłał go do prowincji Canton. Według niektórych źródeł otworzył on szkołę i uczył wszystkich chętnych. Najlepszym studentem Luk Ah Choy’a był Wong Tai, który opanował cały system pod okiem swojego Si Fu i stał się mistrzem. Od tego czasu tradycja i nauka systemu była przekazywana w rodzinie Wong’a przez trzy pokolenia. Luk Ach Choy prawdopodobnie zmarł w wieku 68 lat.

Tit Kiu Sam

Tit Kiu Sam urodził się w latach panowania cesarza Jai Jing (1796-1821), żył podczas panowania cesarzy Xian Feng’a i Tong Zhi, zmarł w dwunastym lub trzynastym roku panowania cesarza Guang Xu (1887 lub 1888). Żył 70 lat, był palaczem opium i zmarł w wyniku przetrenowania. ‚Tit Kiu’ – w tłumaczeniu oznacza ‚żelazny most’, a ‚Sam’ – trzeciego syna w rodzinie. Tik Kiu Sam – uczył się kilku stylów kung fu, wędrował po Chinach w poszukiwaniu nowych nauczycieli. Tą drogą nauczył się okrzyku lwa, starego Siu Lam Hugn Kuen (bazującego na 10 zwierzętach i pięciu przodkach boksu chińskiego) oraz Taoistycznego Chi Kung. Na podstawie zdobytej wiedzy stworzył Tit Sin Chi Kuen (około 1850 roku), w której połączył 12 Kiu Sau i Taoistyczny Chi Kung, poprawiało to zdrowie i czyniło przedramiona twarde jak żelazo. W późniejszych latach forma została dołączona do systemu Hung Gar, gdzie stała się najbardziej zaawansowaną formą.

Wong Tai

Wong Tai rozpoczął treningi kung fu w młodym wieku. Gdy Luk Ah Choy przybył do Kantonu, Wong Tai przyszedł do niego, aby uczyć się sławnego stylu Hung Gar. Luk Ah Choy przyjął go na ucznia, przekazał mu całą swoją wiedzę. Niektóre źródła podają, że Wong Tai uczył się także u Hung Hei Goon. Wong Tai przekazał swoją wiedzę dla syna sławnego Wong Kei Ying’a, który także uczył się u nauczyciela swojego ojca Luk Ah Choy’a. Nie zachowało się zbyt wiele dokumentów opisujących życie mistrza Wong Tai’a. Jego imię często pozostaje w cieniu jego sławnego wnuka, legendarnego bohatera Wong Fei Hung’a i bywa pomijanie w linii przekazu systemu Hung Gar. Styl Hung Gar był przekazywany w rodzinie Wong przez trzy pokolenia z ojca na syna.

Wong Kei Ying

Wong Kei Ying był synem Wong Tai i ojcem sławnego mistrza i bohatera Wong Fei Hung’a. Mówi się, że urodził się w Nam Hoi będącej częścią prowincji Kwungtung. Wong Kei Ying był bardzo dobrze znany nie tylko ze swych umiejętności sztuk walki, ale również z wiedzy medycznej. Z czasem jego nazwisko pozostawało w cieniu jego sławnego syna, jednakże był powszechnie znany i szanowny jako jeden z najlepszych wojowników w tamtych czasach. Był jednym z Dziesięciu Tygrysów Kwungtung. Wong Kei Ying rozpoczął treningi w młodym wieku pod okiem swojego ojca Wong Tai’a, a w późniejszych latach pobierał również nauki u Luk Ah Choy’a. Po wielu latach ciężkiego, pełnego poświęceń treningu otworzył swoją szkołę kung fu oraz klinikę Dit Da w Kwungtung. Pomimo wspaniałych umiejętności w Hung Gar, Wong Kei Ying nie był tym usatysfakcjonowany i stale poszukiwał innych osób praktykujących Hung Gar, aby lepiej zrozumieć styl i podnieść swoje umiejętności na jeszcze wyższy poziom. Umożliwiały mu to liczne podróże, które odbywał jako lekarz tradycyjnej medycyny chińskiej, w poszukiwaniu ziół do swojej kliniki. Wraz z nim podróżował jego syn Wong Fei Hung. Podczas podróży spotykali wielu mistrzów sztuk walki, co umożliwiło trenowanie i wymianę umiejętności z najlepszymi mistrzami kung fu w tamtych czasach. Podczas jednej z takich podróży pomogli znanemu wojownikowi, który podczas pokazu zranił jednego z widzów. Opatrzyli jego rany. Wojownikiem tym był Lam Fook Sing, który był najlepszym uczniem sławnego mistrza Tid Kiu Sam’a (Leung Gwan). W podziękowaniu za okazaną pomoc nauczył ich słynnej wewnętrznej formy Hung Gar „Tid Sin Kuen”.

Wong Fei Hung

Wong Fei Hung był najbardziej znanym z mistrzów Hung Gar, cieszył się dużym szacunkiem. Wong Fei Hung stał się sławny dzięki mistrzowskiemu wykonaniu tańca Lwa oraz wspaniałej osobowości, którą cechowała uczciwość i prawość. Wong Fei Hung urodził się w wiosce Sai Chiu, w prowincji Kwantung, w 1847 roku. Zmarł w 1924 roku w wieku 77 lat. Jego ojcem był Wong Keiyng – który był jednym z dziesięciu najlepszych wojowników z południa Chin, znanych jako „Dziesięciu Tygrysów Kwantung”. Kung fu Wong nauczył się od swojego ojca, w późniejszym czasie był uczniem Lam Fok Shing – mistrza systemu Hung Gar, którego nauczycielem był Tik Kiu Sam. Od niego Wong nauczył się starej formy Ng Ying Kuen i starej Sap Ying Kuen (obie były stworzone przez Hung Hai Huna) oraz Tit Sin Kuen (którą stworzył Tik Kiu Sam). Wong Fei Hung włączył do systemu formę Tit Sin Kuen bez żadnych zmian, stworzył formę Fu Hok Seung Ying Kuen na podstawie starej formy Ng Ying Kuen i starej Sap Ying Kuen, z których wziął 10 technik żurawia i 10 technik tygrysa. Na bazie starej formy Ng Ying Kuen i starej Sap Ying Kuen i Tit Sin Kuen zmodyfikował formy Ng Ying Kuen i Sap Ying Kuen. Formy te zawierały techniki smoka będące częścią Tit Sin Kuen oraz techniki tygrysa i żurawia pochodzące z Fu Hok Seung Ying Kuen. Dołączył także formy Lau Gar Kuen (Forma rodziny Lau), Miu Fa Kuen (forma kwiatu śliwy), Wu Tip Kuen (Forma dłoni motyla), Sap Tok Sau Kuen, Fu Pao Kuen (forma tygrysa i lamparta), które stanowiły przygotowanie do nauki czterech głównych form. W ten sposób Wong usystematyzował styl – dlatego nazywany jest on ojcem nowoczesnego Hung Gar. Uczniami jego byli Lam Sai Wing i Tang Fung.

Lam Sai Wing

Lam Sai Wing urodził się w 1861 roku z zmarł w 1942. W młodości uczył się kung fu od swojego ojca, trenował bardzo ciężko, dzięki czemu stał się mistrzem rodzinnego stylu. Później uczył się u tak znanych mistrzów jak Ng Cheun i Wong Fei Hung. W wieku 20 lat stał się sławny, otworzył swoją szkołę w Kwantung, przez którą przeszło więcej niż 10000 uczniów. W ostatnich latach panowania dynastii Ching został zorganizowany turniej, w którym Lam Sai Wing zajął pierwsze miejsce, w wyniku czego stał się sławniejszy niż samo miasto Kwantung. Si Fu Lam Sai Wing uczynił Hung Gar jednym z najbardziej znanych i powszechnych stylów w Kwantung i Hong Kong. Na początku XX wieku wraz z jednym ze swoich studentów opublikował trzy książki będące opisem form Kung Chi Fok Fu Kuen, Fu Hok Seung Ying Kuen, Tit Sin Kuen – pozycje te są stale wznawiane. Lam Sai Wing przystąpił do Ching Wu Association, która powstała w 1909r. Stał się głową linii Hung Gar w Hong Kongu. Za pośrednictwem Ching Wu wielu mistrzów wymieniało poglądy i posiadaną wiedzę. Powstał wtedy także podstawowy program nauki niezależny od stylu.

Chiu Kao

Chiu Kao urodził się w 1895 roku w Sam Kong w prowincji Kwangtung na południu Chin. Chiu Kow pochodził z biednej rodziny, do 12 roku życia mieszkał w rodzinnej wiosce. W wieku 12 lat opuścił swoją rodzinna wioskę w poszukiwaniu pracy. Wraz ze swoim wujkiem na początku pojechał do Malezji, gdzie pracował jako górnik. Była to bardzo niebezpieczna praca w ciężkich warunkach. Pracownicy chińscy byli źle traktowani, często bici. Życie młodego Chiu Kow było ciężkie. Kolejnymi miejscami jakie odwiedził były Indonezja i Singapur. W Singapurze Chiu Kow zobaczył walkę pomiędzy Leng Jai Yuk (Wong Yuk) mistrzem Hung Gar, a Ha Shan Fu mistrzem innego stylu. Walkę obserwowało wiele osób. Pojedynek nie trwał długo mistrz Leng Jai Yuk (Wong Yuk) pokonał swojego przeciwnika jednym uderzeniem. Chiu Kow będąc pod wrażeniem wielkich umiejętności mistrza rozpoczął treningi Hung Gar Kung Fu pod okiem mistrza Leng Jai Yuk (Wong Yuk). Po wielu latach pracy za granicą Chiu Kow powrócił do rodzinnej wioski w Chinach.

W tym okresie poznał i ożenił się z Wong. Wong przyjęła nowe imię Siu Ying. Rozpoczęła ona naukę kung fu od swojego męża. Małżonkowie przeprowadzili się do Hong Kongu, gdzie kontynuowali treningi kung fu w Lam Sai Wing National Art Associattion, ćwiczyli również w Lam Sai Wing National Art Associattion oddziale w Kowloon. Po wielu latach treningu Chiu Kow w 1935 roku otworzył swoją szkołę Hung Gar w Hong Kongu, gdzie wraz z żoną nauczał wszystkich chętnych stylu Hung Gar. W roku 1941 podczas inwazji japońskiej na Hong Kong, zamkneli swoją szkołę i przenieśli się do prowincji Kwantung, gdzie prowadzili swoją praktykę medyczną. Po zakończeniu japońskiej okupacji powrócili do Hong Kongu i ponownie otworzyli szkołę Hung Gar.

Chiu Kow wraz z żoną oprócz prowadzenia Kliniki Dit-Da i szkoły (Kwon), brali udział w wielu zawodach i pokazach kung fu w Hong Kongu. Byli bardzo znanymi i cenionymi osobami w Hong Kongu. Chiu Kow i Siu Ying mieli pięcioro dzieci, każde z nich uczyło się kung fu. Chiu Kow zmarł 20 lutego 1995 roku, pozostawiając spuściznę po sobie swojej rodzinie. Jego dwaj synowie Chiu Wai i Chiu Chi Ling, dzielą się wiedzą i nauczają Hung Gar Kung Fu kolejne pokolenia na całym świecie.

Chiu Wai

Chiu Wai urodził się w 1931 roku w Hong Kongu w Chinach. W wieku 7 lat rozpoczął naukę tradycyjnego Hung Gar Kung Fu od swojego ojca Chiu Kao. Mistrz Chiu Kao (1885-1995) i jego żona Siu Ying (1904-2002) byli uczniami mistrza Lam Sai Wing’a (1861-1942). Mistrz Lam był jednym z najlepszych uczniów Mistrza Wong Fei Hung’a (1850-1933).

W młodości Mistrz Chiu Wai był asystentem swojego ojca w jego szkole Hung Kuen i klinice dit-da. Swoją własną szkołę otworzył w 1957 roku, od tego czasu w jego szkole uczyło się kilkuset uczniów. Wielu uczniów mistrza wyemigrowało do Australii, Europy, Północnej Ameryki gdzie uczyli Hung Gar. Mistrz Chiu Wai jest również uznanym lekarzem, przez całe życie równolegle do uczenia sztuk walki leczył pacjentów w swojej klinice dit-da. W latach siedemdziesiątych, został poproszony aby uczyć Hung Gar gwiazdy filmowe w Hong Kong’u w studio Show Film Studio w Sai Kung. Mistrz Chiu Wai prowadził szkołę Hung Gar przez ponad 50 lat. W roku 1993 przeszedł na emeryturę. Po przejściu na emeryturę przeprowadził się do Kanady. Mieszka w Kanadzie w prowincji Alberta. Jest członkiem Calgary Chinese Eldery Citizen’s Association, jest stale aktywny, ciągle trenuje i naucza Hung Gar w Calgary Chinatown Senior’s Center.

W ślady Mistrza Chiu Wai’a poszło jego dwóch synów: starszy Ambrose Kwok Keung Chiu i młodszy Dennis Kwok Kei Chiu. Obaj synowie prowadzą własne klinik dit-da oraz są znanymi i cenionymi mistrzami Hung Gar.

Mistrz Chiu Wai startował w wielu turniejach tradycyjnych chińskich sztuk walki:

1957,1958,1959 – 1 miejsce w turnieju chińskich sztuk walk w Guangdong.
1979 – 1 miejsce w turnieju południowych chińskich sztuk walk w Nanning, Guangxi.
1980 – 1 miejsce w turnieju południowych chińskich sztuk walk w Taiyuan, Shanxi.
1985 – 2 miejsce w turnieju południowych chińskich sztuk walk,
1985 – 1 miejsce w Międzynarodowym turnieju chińskich sztuk walk w, Xian, Shaanxi,
1986 – 1 miejsce w turnieju południowych chińskich sztuk walk,
1986 – 2 miejsce w Międzynarodowym turnieju chińskich sztuk walk w, Tianjin.

Mistrz Chiu Wai zmarł 4 kwietnia 2023 roku, w Calgary - Kanada.

Ambrose Kwok Keung Chiu

Ambrose Kwok Keung Chiu urodził się w Hong Kongu w 1957r. Treningi Hung Gar rozpoczął będą dzieckiem w rodzinnym Kwon swojego ojca mistrz Chiu Wai’a. Równolegle do nauki sztuk walki mistrz Ambrose poznawał tajniki tradycyjnej medycyny chińskiej, przekazywanej w rodzinie z pokolenia na pokolenie. Po ukończeniu szkoły średniej w 1976 roku wyjechał na studia do Toronto w Kanadzie. Po ukończeniu studiów w 1982 roku wrócił do Hong Kongu. Po powrocie do rodzinnego Hong Kongu mistrz pracował jako asystent swojego ojca w jego klinice dit-da.

Ponadto nauczył się akupresury od jednego z najlepszych lekarzy w Shanghai’u. Wiedza ta stanowi dobre uzupełnienie umiejętności, jakie mistrz Ambrose nauczył się od swojego ojca mistrza Chiu Wai’a. W roku 1985 rozpoczął własną praktykę lekarską w Hong Kongu. W 1997 roku przeprowadził się do Calgary w Kanadzie. Gdzie jest rekomendowanym lekarzem w „Calgary Chinese Eldery Citizen’s Association and Calgary Vietnam Chinese Association.”

Podążając śladami swojego ojca, mistrz Ambrose Chiu trenuje i naucza Hung Gar Kuen w Calgary w Kanadzie.

Marcin Jóźwiak

Marcin Jóźwiak założyciel i osoba prowadząca szkołę chińskiej sztuki walki – AKADEMIA TRADYCYJNEGO HUNG GAR KUNG FU. System Hung Gar Kuen trenuje od 1990r. Uczestnik i organizator wielu obozów i seminariów szkoleniowych. Wielokrotnie brał udział w wielu turniejach tradycyjnych i sportowych zajmując wysokie miejsca. Stale doskonali swoje umiejętności i pogłębia wiedzę pod okiem mistrzów Chiu Kwok Keung’a i Chiu Wai’a. W roku 2001 zakończył karierę zawodniczą w pełni koncentrując się na nauczaniu systemu Hung Gar Kung Fu oraz przekazywaniu zasad i postaw przekazywanych przez pokolenia mistrzów – promując idee Hung Gar Kung Fu.

Si Fu Marcin Jóźwiak stopień mistrza w stylu Hung Gar Kung Fu otrzymał z rąk mistrzów: Ambrose Kwok Keung'a Chiu oraz Chiu Wai. Potwierdza to certyfikaty wydany i podpisany przez obu mistrzów.

Si Fu posiad wiedzę z zakresu Tradycyjnej Medycyny Chińskiej – potwierdza to certyfikat Zakładu Doskonalenia Zawodowego w tym zakresie.

Posiada publikacje prasowe i telewizyjne dotyczące tradycyjne medycyny chińskiej i chińskich sztuk walk, m.in.:
– w miesięczniku sztuk walki „Samuraj”,
– prowadził cykl programów szkoleniowych Hung Gar Kung Fu na antenie TVN Turbo w programie Zasady Walki,
– publikacje w serwisach internetowych poświęconych sztukom walki.

Przez lata prowadzenia Akademii wychował wielu mistrzów, adeptów i asystentów, którzy obecnie reprezentują styl Hung Gar Kuen i linie przekazu. Dzieląc się swoją wiedzą z kolejnymi pokoleniami uczniów.